Απολαύσεις και απολύσεις (μέρος α’)

Απολαύσεις και απολύσεις (μέρος α’)

Δεν είχε στη ζωή του βγάλει οχτάωρο, κάτι τα νοίκια του μπαμπά, κάτι τα χαλυβδόφυλλα των νάιντις, ξέπεσε· κρίση αφού, τράβηξε να δουλέψει

ò

σε κέντρο τηλεφωνικό -όχι πως το ‘χε με το λέγειν- ειν’ εύκολο, του είπαν, αν είσαι λίγο ξύπνιος παίρνεις και φιλοδώρημα. Καθότανε φαρδύς-πλατύς κι ανάμεσα απ’ τις κλήσεις, διακόσιες και τριακόσιες την μια μέρα, μασούλαγε σποράκια, κατάπινε αναψυχτικά, και κάρφωνε το βλέμμα, στης συναδέλφου τ’ αβυσσαλέο ντεκολτέ.

 χ

Μα όταν άκουγε καμιά φωνή σκερτσόζικη, καμία νεαρούλα, έτριβε την κοιλιά του, και με την δεξιάν του, έψαυε τ’ αχαμνά του. Τον πιάσαν δυο και τρεις (μάλλον θα φαγουρίζεται ο χοντρός, θα ‘χει τρυπήσει το βρακί του) δεν θέλανε και ΄κείνοι να πιστέψουν, μέχρι που πήρε πόδι.

á   

 Στου πληρωμένου καθισιού την μαθητεία, ειχ’ αριστεία, και του κακοφαινόταν του κηφήνα, να βιοπαλεύει στην Αθήνα…

 

 

(έπεται η συνέχεια…)

 

Φωκάς

 

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...