Γυάλα

Γυάλα

Δες! Μια γυάλα ειν’ ο κόσμος,

όλα τα μάτια του

κοιτούν διαφορετικά.

 

Μέσα τα ψάρια

χάνοι με στόματα ανοιχτά.

 

Πότε – πότε ηχεί

μία κραυγή

 

Η λύρα αρχίζει να κλαίει

και η γυάλα παίρνει φως.’

 

Είμαι η τροφή των κουνουπιών,

ο ευεργέτης των ποντικιών

ο σκηνοθέτης της κατσαρίδας !

 

τι κάνεις, με τι ασχολείσαι ;

γιατί το τσιγάρο δεν γύρισε από ‘μένα ;

πως μπόρεσες να με αφήσεις ;”

………….

Κι αυτή όλα να γυρνά. Της μιλώ κάπως κοινότυπα, φαίνεται να μην ακούει.

 

Με τα ψηλά της πόδια, τα λευκά,

όλο να σιάζει από μπρος το μπλε φουστάνι της,

να μη κοιτά στα μάτια, να μη κοιτά,

ίσα με τον αιθέρα  να υψώνεται η πλάνη της .

 

Φωκάς.

 

 

 

 

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...