Η άλλη οπτική

Η άλλη οπτική

Καλλιτεχνική ιδιότητα

θα πει ποιότητα μπροστά απ’ το καθρέπτη

αυξημένη ορατότητα

για κάθε οντότητα, για κλέψαντα και κλέφτη

 

Δεν υπακούμε στον εξανθρωπισμό

είναι ένας λάκκος με εύπεπτες ανάγκες

θέτει σε τέλμα την ψυχή και το μυαλό

το ποιητή μας φυλακίζει σε παράγκες

 

Ο έρωτας και ο θάνατος κινούν τα νήματα

ο ένας διεγείρει, ο άλλος αφυπνίζει

η μάχη λογικής-καρδιάς θα ‘χει θύματα

φιλήδονοι είμαστε εραστές κι αυτό μας καθορίζει

 

Τον κόσμο ας δούμε απ’ άλλη οπτική γωνία

η πειθαρχία δε μένει πια εδώ

θα τη γνωρίσουμε μαζί την εξορία

με τ’ οπιούχο το μυαλό για οδηγό

ας τα ξεχάσουμε τα δίποδα θηρία

ας ξεχρεώσουμε από φόβους και ενοχές

ας δώσουμε κλειδιά εμείς στη φαντασία

παγιδευμένοι σ’ ένα σύννεφο με ευχές

 

πραγματική ισότητα

είναι η βεβαιότητα πως όλοι ενέχουν σφάλμα

κοινωνική ενότητα

κι η ανθρωπότητα έτοιμη για το άλμα

 

είναι απροβάριστο το άσμα της ζωής

κι εμείς συνθέτουμε με νότες σκλαβωμένες.

 

Ναξάκης

*ο πίνακας “sleeping gypsy” ανήκει στον Henri Rousseau

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...