Η νύχτα σήμερα είναι μωβ

Η νύχτα σήμερα είναι μωβ

Η νύχτα σήμερα είναι μοβ

τα δίχτυα της είναι κόκκινα 

τα φώτα της είναι κίτρινα

τα άνθη της ολόλευκα

στο λίκνισμά της τρεμοπαίζουν οι ανάσες των εραστών

στα κέντρα καθαρίζουν την μπογιά από το πρόσωπο οι λυπημένοι κλόουν

οι θαυμαστές τους ριγούν

ο ιδρώτας τους είναι πικρός σαν μπογιά

σαν αυτή που βάφουνε την μύτη τους οι κλόουν

κανείς δεν είπε πως το φανταστικό αρκεί

είναι ωραίο το φεγγάρι όταν σβήνει

είναι ωραία η νύχτα με τους ήλιους της

γύρω από τις οικοδομές μαζεύεται η μάζα των μαζών

δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην άνθισε

δεν υπάρχει άνθος να μην αγάπησε τη μουσική

οι δρόμοι είναι γιομάτοι φλέβες

οι φλέβες είναι γιομάτες πόθους

αίφνης

η κόγχη της ημέρας τρυπά το πέπλο της νυκτός

απλώνει στις ταράτσες

τα χάσκοντα χαμόγελα της Σήμερον

 

 

Φωκάς

 

 

 

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...