Δυο τρεξίματα τη μέρα

Στους προσαχθέντες της Νέας Σμύρνης

Ναι, τώρα τα Σαββατοκύριακα είναι ως γνωστόν πλέον 7 η απαγόρευση κυκλοφορίας. Ύπουλη διάταξη θα πω εμπειρικά. Κι αυτό καθώς η διεύρυνση του ωραρίου στις 7 δίνει μια δυσανάλογη ψυχολογική αβάντα. Το 7 εισβάλει στο βράδυ, ακουμπά στην περιοχή του σαββατόβραδου. Αν μπορείς Σάββατο βράδυ να είσαι έξω 7 παρά, πάει να πει το βράδυ έχει πνοή, φέρει ορίζοντα προσδοκιών μακρύ. Έχεις τέλος πάντων την αίσθηση του ξεκινήματος. Νιώθεις νωρίς.

Αυτά παλιά. Επί τροχάδην τα σημερινά.

Στις τωρινές ημέρες, όταν καταμεσήμερο σ’ έχει τρέξει μαζί με μύριους άλλους, μαζί με χίλιες άλλες στην Πανεπιστημίου «αύρα», νωρίς κι αργά –λόγω τουλάχιστον της έντασης– κάπως μπερδεύονται. Στις τωρινές, το 7 δεν είναι ούτε νωρίς ούτε αργά, είναι το πέρας.

Και τέλος πάντων, μεταξύ μας, θες να τον ροκανίσεις όλον τον έξω χρόνο που σου δίνεται. Ως τις 7 είσαι ελεύθερος, νόμιμος κι ωραίος. Ως τις 7 έχεις πια ξεχάσει τα μεσημεριανά αναίτια τρεξίματα και μες στα πάρκα τ’ αχανή έχεις πετύχει μιαν ορισμένη ευθυμία. Είναι όμως λίγος ως τις 7 ο χρόνος –μπαίνει κι άνοιξη, είναι κι ο καιρός προκλητικός– λίγος, ολίγιστος κι ελάχιστος ως τις 7 ο χρόνος. Ξεκινάς, λοιπόν, απ’ το Πεδίο 7 παρά λίγο για να γυρίσεις σπίτι με τα πόδια και ξαφνικά το ξαναθυμάσαι το μεσημεριανό το τρέξιμο. Τώρα δεν κυνηγιέσαι από υδροφόρες «αύρες» ούτε σμήνη μηχανοκίνητων ενστόλων σου επιβάλλουν την τρεχάλα. Χωρίς μελοδραματισμούς κι υπερβολές τώρα δεν σε κυνηγούν. Παρ’ όλ’ αυτά πάλι πρέπει να βαδίζεις γρηγορότατα. Τώρα δεν σε κυνηγούν αλλά σε επιβλέπουν. Διμοιρίες στις γωνίες της Πατησίων, περιπολικά που σκούζουν στους άδειους δρόμους, μηχανές ζητάδων και μηχανάκια διάδων με τα φωτάκια τους απειλητικά να παίζουν. Όλα στη διακριτική τους ευχέρεια. 7 και δέκα και σκέφτεσαι πως αν λίγο επιβραδύνεις το βήμα, δεν θα είναι πια «διακριτική» η ευχέρεια. Δεύτερη φορά μέσα στην ίδια μέρα, στα όρια του νόμου· πρόσφατων νόμων που θεσπίστηκαν για λόγους δημόσιας υγείας.

Φτάνοντας σπίτι ξέπνοος μετά από γοργότατο βάδισμα είκοσι περίπου παράνομων λεπτών, σκέφτομαι πως αν με κάποιον τρόπο η κυβέρνηση μεριμνά για την υγεία μας είναι που μας βάζει να τρέχουμε δυο φορές τη μέρα.

 

Διγ.

 

*Εικόνα: κάπα μικρό

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Το καλοκαίρι του ’04

«Παρ’ το σβουράτσι από κει και κάτσε» πρότεινε πατρικά...

Η τρύπα στο ταβάνι

Ζήτημα να ’μεινες πεντέξι μήνες σε κείνο το σπίτι....

Ο πόνος των χεριών

Πήγα σήμερα στο μακρινό σούπερ μάρκετ, στο μεγάλο, ξέρεις,...

Θανατικό

Τον τελευταίο καιρό πεθαίνουν πολλοί άνθρωποι κάθε ηλικίας στον...