Δυο τρεξίματα τη μέρα

Δυο τρεξίματα τη μέρα

Στους προσαχθέντες της Νέας Σμύρνης

Ναι, τώρα τα Σαββατοκύριακα είναι ως γνωστόν πλέον 7 η απαγόρευση κυκλοφορίας. Ύπουλη διάταξη θα πω εμπειρικά. Κι αυτό καθώς η διεύρυνση του ωραρίου στις 7 δίνει μια δυσανάλογη ψυχολογική αβάντα. Το 7 εισβάλει στο βράδυ, ακουμπά στην περιοχή του σαββατόβραδου. Αν μπορείς Σάββατο βράδυ να είσαι έξω 7 παρά, πάει να πει το βράδυ έχει πνοή, φέρει ορίζοντα προσδοκιών μακρύ. Έχεις τέλος πάντων την αίσθηση του ξεκινήματος. Νιώθεις νωρίς.

Αυτά παλιά. Επί τροχάδην τα σημερινά.

Στις τωρινές ημέρες, όταν καταμεσήμερο σ’ έχει τρέξει μαζί με μύριους άλλους, μαζί με χίλιες άλλες στην Πανεπιστημίου «αύρα», νωρίς κι αργά –λόγω τουλάχιστον της έντασης– κάπως μπερδεύονται. Στις τωρινές, το 7 δεν είναι ούτε νωρίς ούτε αργά, είναι το πέρας.

Και τέλος πάντων, μεταξύ μας, θες να τον ροκανίσεις όλον τον έξω χρόνο που σου δίνεται. Ως τις 7 είσαι ελεύθερος, νόμιμος κι ωραίος. Ως τις 7 έχεις πια ξεχάσει τα μεσημεριανά αναίτια τρεξίματα και μες στα πάρκα τ’ αχανή έχεις πετύχει μιαν ορισμένη ευθυμία. Είναι όμως λίγος ως τις 7 ο χρόνος –μπαίνει κι άνοιξη, είναι κι ο καιρός προκλητικός– λίγος, ολίγιστος κι ελάχιστος ως τις 7 ο χρόνος. Ξεκινάς, λοιπόν, απ’ το Πεδίο 7 παρά λίγο για να γυρίσεις σπίτι με τα πόδια και ξαφνικά το ξαναθυμάσαι το μεσημεριανό το τρέξιμο. Τώρα δεν κυνηγιέσαι από υδροφόρες «αύρες» ούτε σμήνη μηχανοκίνητων ενστόλων σου επιβάλλουν την τρεχάλα. Χωρίς μελοδραματισμούς κι υπερβολές τώρα δεν σε κυνηγούν. Παρ’ όλ’ αυτά πάλι πρέπει να βαδίζεις γρηγορότατα. Τώρα δεν σε κυνηγούν αλλά σε επιβλέπουν. Διμοιρίες στις γωνίες της Πατησίων, περιπολικά που σκούζουν στους άδειους δρόμους, μηχανές ζητάδων και μηχανάκια διάδων με τα φωτάκια τους απειλητικά να παίζουν. Όλα στη διακριτική τους ευχέρεια. 7 και δέκα και σκέφτεσαι πως αν λίγο επιβραδύνεις το βήμα, δεν θα είναι πια «διακριτική» η ευχέρεια. Δεύτερη φορά μέσα στην ίδια μέρα, στα όρια του νόμου· πρόσφατων νόμων που θεσπίστηκαν για λόγους δημόσιας υγείας.

Φτάνοντας σπίτι ξέπνοος μετά από γοργότατο βάδισμα είκοσι περίπου παράνομων λεπτών, σκέφτομαι πως αν με κάποιον τρόπο η κυβέρνηση μεριμνά για την υγεία μας είναι που μας βάζει να τρέχουμε δυο φορές τη μέρα.

 

Διγ.

 

*Εικόνα: κάπα μικρό

Author

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».