Με χασίς πιωμένος,
Οδηγώ.
Παρέα θηλυκιά στη σέλα μου.
Προσμωνώ το επόμενο φανάρι.
Η αίσθηση της αναπνοής της στην πλάτη,
Με συγκλονίζει.
Προσπαθώ.
Προσπαθώ να απομονώσω την αίσθηση αυτή,
από τις υπόλοιπες στο μηχανάκι εν κινήσει.
Είναι μια καμπύλη γραμμή που μου τραβάει την προσοχή.
Παλμικά τα κύματα του έρωτα.
Άλλοτε κοφτά και άλλοτε βαθιά.
Αυτή η γραμμή, διαπερνά την επιφάνεια,
ενώνεται με το κέντρο μου.
Εκεί εγώ,
έπαψα να ακούω θόρυβο,
τα μάτια στον αυτόματο, σαν να μην τα χρησιμοποιούσα.
Γεύση πικρή ξεθωριασμένη,
η υγρασία ούτε που με πείραζε.
Αλλά όλος, εγώ, ήμουν στην τομή των σωμάτων μας.
Εκεί ξύπνησε! για μένα, ο έρωτας σήμερα.
Αλέξανδρος Κ.