Αγάπησα,
Τα αραχνιασμένα καφενεία που οι γέροι πίνουν ελληνικό καφέ και κονιάκ τα μελαγχολικά απογεύματα στις τσιμεντένιες γειτονιές της Αθήνας
Τα φευγαλέα βλέμματα των γυναικών στις βιτρίνες του κέντρου
Τα παθιασμένα γλωσσόφιλα μεσήλικων ζευγαριών
Τις θεωρίες για την ζωή των ερημιτών της Γαύδου
Τις γυναίκες και τους άντρες που βγαίνουν για φαγητό και ποτό μόνοι
Το τσιγάρο του εργάτη στην οικοδομή με τον ήλιο ντάλα
Τους τίτλους από τις ποιητικές συλλογές των καταραμένων ποιητών
Τα χαμόγελα των πιτσιρικάδων μετά το σκοράρισμα στις αλάνες
Τα εγκαταλελημένα κτήρια που ρημάζουν
Τους κατοίκους των απομονωμένων χωριών
Το αδιάφορο βλέμμα μιας καλοφτιαγμένης γυναίκας στον εραστή της
Όλα τα μινόρε των μπουζουκιών στα γεμάτα κάπνα υπόγεια κουτούκια
Τα λόγια κάθε λογής μεθυσμένου λίγο πριν ξημερώσει .
Και περισσότερο απ’ όλα δεν αγάπησα το βλέμμα σου, ούτε την γυμνή σου πλάτη μετά την πρώτη μας ερωτική επαφή, ούτε ακόμα το τελευταίο σου σ’αγαπώ πριν φύγεις για πάντα, αλλά το φεγγαρόλουστο απέραντο γαλάζιο χρώμα της θάλασσας που ακόμα δεν έχω δει· και όμως ξέρω πως σίγουρα υπάρχει.
΄΄Φωτοκηνυγός΄΄
