Αφίδναι-Σφενδάλη-Αλίαρτος:
Το τρένο έτρεχε σε βουνά και πεδιάδες
άνοιγε δρόμους και έσβηνε ονόματα
– Κιούρκα-Μαλακάσα-Κριμπάς.
Η πρόοδος ανάσταινε αρχαίους δήμους της Αττικής
και πόλεις του Κοινού των Βοιωτών.
Η νέα Ελλάς των δύο ηπείρων
και των πέντε θαλασσών
δεν άντεχε τέτοια ψεγάδια.
Όφειλε να καθαρίσει τον ρύπο του μεσαίωνα
τῇ ἀρωγῇ των καθηγητών
του Εθνικού Πανεπιστημίου.
Η αναβάπτιση πέτυχε,
το ἑλληνικὸν ἐνίκησε,
μα το τρένο δεν σταματά πια εδώ.
Αφίδναι-Σφενδάλη-Αλίαρτος:
κουφάρια πετρόχτιστων σταθμών
με κλειδωμένες πόρτες.
Και ποιος νοιάζεται τώρα για ονόματα;
γ.π.