An American Prayer

An American Prayer

Που είναι οι γιορτές 
που μας υποσχέθηκαν; 
Που είναι το κρασί; 
Το καινούργιο κρασί;
(πεθαίνει στο κλήμα αντί να ανθεί)
 
Σπερματική παρωδία
δώρισε μας μια ώρα για μαγεία.
Εμείς του πορφυρού γαντιού.
Εμείς της πτήσης του σπουργιτιού
και της βελούδινης ώρας.
Εμείς οι καρποί της αραβικής ηδονής.
Εμείς οι του ηλιακού θόλου και της νύχτας.
 
Δώσε μας κάτι
Να πιστέψουμε.
Μια νύχτα λαγνείας.
Δώσε μας πίστη
Στη νύχτα.
                                                (μτφρ. Πάνος Δρακόπουλος)

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...