Τραγούδια, πόνος, θάλασσα,
Δημήτρης Μητροπάνος,
δαχτυλίδι, κορώνα, εξαφανίστηκες,
περιμένω,
ναι, κι άλλο, αχ, όχι άλλο,
καλοκαίρι, με τσίμπησες,
άουτς,
οι πρώην, οι νυν, δεν θέλω, φεύγω,
φοράει γυαλιά; έχει μουστάκι;
φαντάζομαι, ταυτίζομαι,
θα έρθεις; θα έρθω
αλλά, δεν μπορώ,
δεν μπορώ να ανέβω, ανέβα θα κοιμηθώ,
στον καναπέ, εγώ δεν
δεν θα σε πειράξω, ανέβα,
θα πνίξω τα γατιά,
μην κλάψουν τα ματάκια σου, όχι,
όχι, μη με παρατάς,
πάμε να ακούσουμε ρεμπέτικα, να πάμε
στα μουσεία, όταν ανοίξουν,
να ανοίξουν τα θέατρα, να ανοίξουν
τα φέρετρα
επιτέλους,
έλα,
δεν κοιτάει, δε βλέπει,
έλα τώρα που δε μας βλέπει,
κανένας δε μας βλέπει,
μη δαγκώνεις,
άουτς,
τι μου έκανες;
δεν με παίζεις άλλο;
σε πείραξε.
Κανένας; Αυτός; Ο Άλλος;
Τι σου είπε; Τι σου έκανε;
Πες μου,
στείλε μου κάτι, περιμένω τα μπούτια σου,
λίγο, να δω το βυζί σου, όχι; Όχι;
Δεν θες;
Όχι;
Όχι κι ας μη μ’ αγαπάς,
πρέπει να πάρω θέση,
μαζί σου νιώθω σάτυρος, νύχτα,
τύραννος μικρός, εξαίσιο τέρας,
το πόδι σου φταίει, η φωνή σου,
τα ρούχα που φοράς,
γαμώτο, τι φοράς;
Να ’χαμε τώρα έναν φαλλό, αχ, γαμώτο,
μια μηχανή του χρόνου,
αχ να μπορούσαμε να διακτινιστούμε,
εγώ, εσύ, εκεί, εδώ,
του χρόνου τώρα αυτά, του χρόνου,
άστα αυτά, δεν είναι η ώρα τώρα,
άσε πρώτα να ηρεμήσουν τα πράγματα,
άσε πρώτα να ηρεμήσουν τα πράγματα,
περιμένω να ηρεμήσουν τα πράγματα,
τα πράγματα, δεν ηρεμούν,
ως τότε
σκάω.
Μυρτώ Θ.