Δρομάδες στην Πλατεία Αγ. Θωμά

Δρομάδες στην Πλατεία Αγ. Θωμά

του Θανάση Γαλανάκη

Σέ μιά λεπίδα πάνω ἡ ἀπόφαση χορεύει

γιὰ τὸ ἂν εἶναι ἡ ἀναμονὴ γλυκιὰ ἢ ξυράφι,

μὰ ὅταν ἡ ὥρα τοῦ τσιγάρου μου κοντεύει,

οὔτε μιὰ τζούρα, οὔτε μι’ ἀνάσα δὲν πάει στράφι.

 

Ἡ νικοτίνη σὰν σκυλὶ πεινάει καὶ κλαίει

κι’ ἐμένα ἡ κρίση μου τὸ βλέπω πὼς θολώνει

ἂν δὲν γεμίσω τὰ πνευμόνια μου μὲ χρέη

– παραπανίσια πίσσα μέσα μου στομώνει.

 

Λευκὸ κρεβάτι, πλάϊ μου ἐσὺ κι’ ἡ νοσοκόμα,

ντουλάπα, πάγκος, κομοδίνο: ὡραία κατάσταση

– κι’ ἕνας ὁρὸς νὰ πέφτει, ἐνῷ εἶμαι σὲ κῶμα·

 

κάθε τσιγάρο Γολγοθᾶς κι’ ἡ γόπα Ἀνάσταση.

(Ἀκούω τὰ πάντα, ἀκόμα ζῶ, τί νὰ τὸ κάνω;

Χαρμάνης ἔζησα, χαρμάνης θὰ πεθάνω.)