Προχωρημένο βράδυ, μηνός Ιουνίου.
Ένα βράδυ νεκρικής σιγής στην Αθήνα. Ακουγόταν από μακριά ένα γάβγισμα. Κι αυτό βέβαια καθόλου τη σιγή δεν αναιρούσε. Αν θες τη γνώμη μου, την παρόξυνε.
Άνευ σημασίας χρονοτοπικές συνισταμένες, μάλλον παρελκυστικές.
Κάλλιστα θα μπορούσε να είναι Απρίλης στην Αλεξάνδρεια ή Γενάρης στην Τασκένδη.
Κάποτε κάθε κούραση γίνεται χυμός.
Ο πρωταρχικός χυμός, το ανθρώπινο αίμα.
Το αίμα χονδροειδώς χάνεται με δύο τρόπους.
Από ευμεγέθη οπή στο κρανίο ή στο στέρνο, ή
από χρονίζουσα κακοφορμισμένη παρανυχίδα στον αριστερό αντίχειρα.
Από τον δεύτερο που τόσο πια τον ξέρω, αναφανδόν θα πρότεινα τον πρώτο.
Διγ.
Φωτογραφία: Kostas Politsis
