Πρώτον, αποφύγετε να θέσετε στόχους. Η καραντίνα –παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα– δεν προσφέρεται ούτε για άσκηση των μαγειρικών σας δεξιοτήτων ούτε για γυμναστική σε ξύλινα παρκέ. Στο βαθμό που μαγειρική –και συνεπώς ασταμάτητο χλαπάκιασμα– και γυμναστική οδηγούν σε παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, μείνετε αδρανείς και ανήσυχοι.
Δεύτερον, μην περιοριστείτε σε τυποποιημένα μηνύματα προς το 13033. Γράψτε του αλλοπρόσαλλες σκέψεις, κατηγορείστε το για ό,τι σας φταίει, εκμυστηρευτείτε του με μέτρο τ’ ανομολόγητά σας. Ίσως να μην κερδίσετε πολλά αλλά έχει πάντα πλάκα να αναιρείτε την ανία με λελογισμένο παραλογισμό.
Τρίτον, να θυμάστε ότι η επιστήμη είναι συνυφασμένη με την ανοιχτότητα των πορισμάτων, τον αντιδογματισμό στη μέθοδο και στην εκφορά και το περιθώριο λάθους. Σε αντίθεση με τη θρησκεία, η στοιχειοθετημένη κριτική στην επιστήμη μπορεί να αποβεί προωθητική. Μείνετε μακριά από ψεκασμένους και φανατικούς αλλά παράλληλα αντιταχθείτε στην θρησκειοποίηση της επιστήμης.
Τέταρτο, φανείτε αλληλέγγυοι με τους φτωχούς και λυσσαλέοι κατά των πλουσίων. Τα βράδια που η πολιτική ηγεσία θα σας ζητήσει να βγείτε στο μπαλκόνι για να χειροκροτήσετε, συντονιστείτε με τους γείτονες και σιγοτραγουδήστε το διαχρονικό σύνθημα: «Βραστούς, βραστούς θα φάμε τους αστούς και τους γραφειοκράτες στο φούρνο με πατάτες».
Πέμπτο και τελευταίο· αντιμετωπίστε με έκδηλη δυσπιστία κάθε εξυπνακίστικη λίστα που σας προτείνει τι να κάνετε. Ο κόσμος, ο χώρος και ο χρόνος συγκροτούν ένα ασεβές χάος. Τίποτα, καμιά και κανείς δεν μπορεί να σας βοηθήσει εκτός από την ταξική σας συνείδηση.
Διγ.