Έντεκα ευρώ και εξήντα λεπτά
αναφωνεί με τρόπο ευθύ
και σοβαρό η ταμίας·
πιο πολύ ήχησε ως λανθάνων οίκτος.
Κι αίφνης σκέφτομαι
πως κάθε επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ
δεν είναι πια μικρό απόσπασμα ρουτίνας
που σέρνεται μαζί
με τις φαιδρές μου ανάγκες.
Είναι μάλλον μια αποτίμηση σημαινόντων.
Θα ‘θελα πολύ
μαζί με το ψωμί και το τυρί
να αγοράζω τις αβρές κινήσεις
των χεριών σου
καθώς διαμορφώνουν με χάρη
τα επίπεδα του τοστ μου.
Κι ύστερα θα λαχταρούσα
να ‘παιρνα μαζί με το αφρόλουτρο
δώρο και την οσμή του πάνω σου,
καθώς βγαίνεις απ’ το μπάνιο
και θρέφεις την ύπαρξή μου.
Την ώρα λοιπόν
που βγάζω το πορτοφόλι
να πληρώσω,
αφήνω τις αισθήσεις
κι υψώνομαι σε αφετηρίες.
μ.τ.
Εικόνα/καρέ: Chungking Express (1984)