Πάνω στην ακανθώδη
σάρκα του χαροπαλεύουν
οι σκισμένες αρτηρίες –
σαν ξεθωριασμένες κορδέλες.
Το πένθος μιας αγάπης,
από τη σύλληψη νεκρής,
μοιρολόι ψέλνει
κάτω από τη σιγή του ουρανού.
Τα πέταλα μούσκεψαν
με το άρωμα της λησμονιάς.
Αναθυμιάσεις μεταλλικές
θυμιάτισαν το κίτρινο χώμα.
Το ρόδο στράγγιξε,
σταγόνα σταγόνα,
τον πορφυρό πίδακα.
Μαράθηκε.
Γιώργος Δρίτσας
