Το χάος, ο φόβος, η παλινδρόμηση, η αδυναμία και η φυγή · τι καλοί που είναι συμβουλάτορες! Κάθε φορά που ξεκινώ να πω ένα τραγούδι αντιμιλούν…
” Όλα έχουν ειπωθεί, όλα έχουν ειπωθεί, βρες έναν άλλο δρόμο, κάνε μια νέαρχή, να σαι πιο ήσυχος και πιο κανονικός, επάξιος άνθρωπος της δράσης , νάχεις ενέργεια να τρως ” .
Η συγκατάβαση, η ευγένεια, η αυταπάρνηση, η ενοχή και η σιωπή. Οι μόνες έντιμες κόρες του ανθρώπου. Κάθε φορά, στης σύγκρουσης την ώρα, μου ψιθυρίζουν στο αυτί.
” Μάταιος κόπος, καμία ελπίς, γιατί τον χρόνο σου να χάνεις, αφού ο,τι αρέσκεται και ο,τι τον βολεί θα πράττει ο καθείς, εσύ γιατί να κλαις και να λανθάνεις, γιατί να προσπαθείς ; Βάλε χαμόγελο στα μάτια – στο στόμα ένα πώμα – και μάθε να μισείς ” .
Η αδερφοσύνη, η αγάπη, η διέγερση, η τέχνη, ο οργασμός, ο ήλιος και ο ωκεανός. Φιλότιμες προσπάθειες καταβάλλω απ’ τη ψυχή να ταποβάλλω, για νάμαι πιο ελαφρύς, όχι τόσο ρευστός, λίγο πιο συμπαγής, νάχεις και συ από κάπου να πιαστείς, να λες πως μαγαπάς μα να μη προσπαθείς, στο τέλος να με λοιδορείς, να μου αφήνεις την ευθύνη του εαυτού σου, μετά να με σταυρώνεις, στο βάραθρο της άγνοιασου να υψώνεσαι ευτυχής.
Φωκάς .
