Οι Κυριακές στην πλατεία Μοναστηρακίου – αν και κάπως κρύες αυτόν τον χρόνο – έχουν κάτι από τη ζεστασιά της κοινότυπης ψυχαγωγίας των μαζών. Όμως, αντί της Σακίρας, στη μέση του κύκλου, χορεύει μια γυναίκα λευκή, μετρίου αναστήματος, με μεγάλα, στρόγγυλα βυζιά, και προεξέχων κώλο, περιστοιχισμένη από Αφρικάνους κρουστούς, που την ορέγονται, και τους ορέγεται κι αυτή. Δεν είναι όμως η λατρεία της σαρκός προνόμιο μόνο της νέγρικης φυλής, καθώς Σύροι και Αφγανοί πρόσφυγες, ασυνόδευτα ανήλικα, τουρίστες και γεροντάκια, μοιράζονται ακριβώς τα ίδια συναισθήματα, και με την ίδια ένταση ανταποκρίνονται, στο κάλεσμα δύο παλλόμενων βυζιών, στο λίκνισμα ενός ωραίου κώλου, στους παλμούς των Αφρικάνικων κρουστών -και σ΄άλλα ελαφρά- που τόσο βάρος φέρουν, στον ψυχισμό του Ενός ανθρώπου.
Φωκάς.