He was an old man who fished alone in a skiff in the Gulf Stream and he had gone eighty-four days now without taking a fish. In the first forty days a boy had been with him. But after forty days without a fish the boy’s parents had told him that the old man was now definitely and finally salao, which is the worst form of unlucky, and the boy had gone at their orders in another boat which caught three good fish the first week.[…]
The old man and the sea, Ernest Hemingway
Κατευθυνόμαστε με ορμή προς το επόμενο λεπτό.
Ζούμε το μέλλον. Το “αύριο θα είναι όλα καλύτερα”, “αύριο θα μπορώ”.
Συγκεντρώνομαι, κάνω φόκους και διοχετεύω όλη μου την ενέργεια στην ελπίδα.
Πως η 85η μέρα, θα είναι αυτή που θα πιάσω το μεγάλο ψάρι.
Φορτώνω τη βαρκούλα μου με καλάμια, δολώματα, εργαλεία, κάθε φορά με την ίδια αφοσοίωση, με την ίδια πίστη και προσμονή. Και πάω.
Νιώθω ευτυχής, γιατί πλέω στα κύματα συνειδητά.
Νιώθω επαρκής, γιατί με πιστεύω.
Νιώθω τον τρόμο της ευθύνης.
Αν όλα αποτύχουν, θα είναι επειδή μάλλον δεν γεννήθηκα τελικά για τη θάλασσα, κι η θάλασσα με ξέρασε.
Αν όλα τα’ κανα σωστά 84 φορές πιο πριν, τι περιμένω τώρα να αλλάξει; Η κακή μου τύχη;
Ημέρα 85η, κάπου στα ανοιχτά.
Το ψάρι πιάστηκε, το πιο μεγάλο ψάρι που έχω δει στη ζωή μου. Μα εγώ σέρνω στην ακτή ένα κουφάρι, ό,τι πρόλαβα να σώσω από την επίθεση του καρχαρία. Έπρεπε να είχα προνοήσει -μα πώς; ποιος θα το φανταζόταν;. Μάλλον ξανοίχτηκα πολύ, χωρίς βοήθεια, με τα χρόνια να μουδιάζουν το αριστερό μου χέρι για ώρες.
Έσυρα ένα κουφάρι κι οι τουρίστες βγάζανε φωτογραφίες.
Να τις δείξουν
αύριο
στους αγαπημένους τους.
M.
H φωτογραφία είναι της μίας και μοναδικής Αφροδίτης Alasaad.
