Τα ΟρθοΠαιδικά είναι ιστορίες 100 λέξεων ακριβώς, όπου κάθε ιστορία περιέχει οπωσδήποτε μια λέξη “παρεξηγημένη”.
Δηλαδή λέξη, η οποία, όταν ήμουν παιδί (ή και όχι), άλλο πίστευα ότι σημαίνει κι άλλο σημαίνει τελικά!
Στα ΟρθοΠαιδικά, παίρνω το αίμα μου πίσω και χρησιμοποιώ αυτές τις λέξεις όπως τις όρισα πρώτα.
Π.χ τον χαρτοφύλακα, ως security εταιρικών γραφείων. Ή τη νιτσεράδα, ως κουτσομπόλα “θείτσα”.
Ο διακορευτής
Επάγγελμα που μάλλον εκλείπει, αυτός που γυρνούσε στα χωριά και μετέφερε τις εντολές των υπουργείων, τις αποφάσεις της Πολιτείας. Σαν τελάλης του δημοσίου, κήρυκας.
Το μόνο που άφησε ο παππούς, πεθαίνοντας, ήταν ένα χωράφι. Αξίας μικρής, μιας και ως διακορευτής, έλειπε συνέχεια και το χωράφι ρήμαξε. Ο πατέρας μου και ο θείος μου τσακώθηκαν για το αν πρέπει να πουληθεί. Μια μέρα, πάει ο πατέρας στο χωράφι, καρφώνει στο συρματόπλεγμα μια ταμπέλα και γράφει: «ΠΟΛΕΙΤΑΙ». Το μαθαίνει ο θείος, σπεύδει έξαλλος και γράφει στον εξωτερικό μαντρότοιχο: «ΔΕ ΠΟΛΕΙΤΑΙ». Το αστείο θέαμα προκαλούσε το ενδιαφέρον των περαστικών εκδρομέων. Κάποιος ευρηματικός, μάλιστα, έγραψε δίπλα τη λέξη «Πόλωση» κι ύστερα έγινε «τάση» να γράφουν περαστικοί το κατιτίς τους: «Πολείται ή δε πολείται, ιδού η εφορία», «α-πολειτηριο» κ.ά.
Τζένη la Revolucion