Το γράμμα

https://www.youtube.com/watch?v=qDQvpj_MiyQ

Τέσσερις μικρές ιστορίες αποχωρισμού. Γράφτηκαν παίζοντας ένα παιχνίδι. Βρήκαν υπόσταση όταν βρήκαν τραγούδι.

   1η Ιστορία

Θα σε πήγαινα μια βόλτα στη θάλασσα. Να τι θα έκανα.

Σου το’χα τάξει εδώ και καιρό.

Θα περπατούσαμε στην παραλία πίνοντας ζεστό καφέ και θα καπνίζαμε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Θα ήσουν η μόνη στον κόσμο για μένα. Ο αέρας θα σου έπαιρνε τα μαλλιά και θα τα μπέρδευε με το αλάτι, την άμμο και την ομορφιά σου. Θα φορούσες το αγαπημένο σου λευκό φόρεμα, αλλά επειδή η ψύχρα της αμμουδιάς θα σε ανατρίχιαζε, θα σου έδινα το μπουφάν μου που θα σου έπεφτε δυο νούμερα μεγαλύτερο. Αλλά κι αυτό θα σου πήγαινε.

Όλα θα αποκτούσαν νόημα. Όλα θα ήταν σωστά.

Ο χρόνος θα καμπύλωνε κι όλα τα παράλληλα σύμπαντα θα συγκλίνανε.

Η ζωή μου θα γέμιζε όταν εσύ θα έσβηνες το τσιγάρο σου με σκοπό να ελευθερώσεις όλα σου τα δάχτυλα και να μου χαρίσεις ένα χάδι.

Στην είχα τάξει αυτή τη βόλτα και μαζί την είχα τάξει στον εαυτό μου, γιατί μου είχα υποσχεθεί να γίνω ευτυχισμένος.

Τώρα όμως δεν με ακούς. Κι αντί για άμμο, θάλασσα κι αέρα, σου πετάω χώμα, λουλούδια και κλάματα. Ακόμη και τώρα το λευκό σου φόρεμα σε κάνει πιο όμορφη από ποτέ.

Εγώ ήθελα να σου χαρίζω πρωινά
Κι εσύ με βύθισες σε μια απέραντη νύχτα.

Υποφέρω
γιατί δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.»

Μ.

*η εικόνα της Αφροδίτης Alasaad