Ήμουν μια απλή, σχεδόν αρχαία μεζονέτα
έβλεπα Ακρόπολη, μοντέρνα οικοδομή
υπήρξα εστία σ’ “οικογένειες-φιλέτα”
μετά γραφεία και στο τέλος ερ μπι εν μπι
Μπαίναν χαζόξανθα ζευγάρια και Αμερκάνοι
ύπνος, γαμήσι, φαγητό και άντε γεια
έβαλε λάδι μια Εγγλέζα στο τηγάνι
πήγε τουαλέτα (η δυσκοίλια), πυρκαγιά!
Είχα αντίστροφη πορεία απ’ τους ανθρώπους:
πρώτα οικογένεια με παιδιά, μετά δουλειές
και τέλος έρωτες και νιάτα που διψάνε
Όμως, υπάρχει ενα κοινό, σ’ όλους τους τόπους
σ’ έμψυχα, σ’ άψυχα, σ’ όλες τις εποχές
όλοι από πέσιμο ή χέσιμο θα πάνε
Τζε Λα Ρεβ
