Και για να μην θορυβείσαι, άνθρωπε αόρατε,
λάβε ισχνή πινελιά – χρώματος γκρι – και πολύχρωμη tv
Ξέρω Νικόλα,
αν δεν ήσουν ο Ερμής θα ‘ταν όλα αλλιώς
Εσύ θα σουν αλλιώς;
Who knows, who knows, ποιος ξέρει;
Θα γλένταγες με τους αναμαζοξιάρηδες τραγουδιστάδες σε τηλεοπτικά πλατό;
Θα βάδιζες στον κόσμο τον ψηφιακό;
Θα ‘κανες τέχνη κόσκινο ή θα κοσκίνιζες το γρι απ’ τη tv;
Ίσως να είχες τρελαθεί δύο φορές
Ίσως η φαρμακευτική σου αγωγή να μην ήταν αρκετή.
Αλλά ξέρεις Νικόλα;
Έχουμε πιο ισχυρά φάρμακα πια,
αν τα αγαθά δεν είναι αρκετά
Όπως και να ‘σουν
Νεκρός, ζωντανός ή νεκροζώντανος
Σίγουρα θα ‘ταν για καλό (μας)
Βλέπεις Νικόλα,
πώς να σου απέμενε ζωή, τόση ζωή που μπόλιασες στις δουλικές ζωές μας;
πώς να σου έμενε πνοή, άπαξ και την εμφύσησες στις ανοικτές πληγές μας;
Και πώς ο κόσμος να σου είναι αρκετός· αφού είδες Φως;
Τέλος θα κάνω μια ευχή·
Είθε οι άσιμοι να ‘ναι σαν σε σημαντικοί
Φωκάς.
