Γράμμα στον Ν. Άσιμο

Και  για να μην θορυβείσαι, άνθρωπε αόρατε,

λάβε ισχνή πινελιά –  χρώματος  γκρι  – και πολύχρωμη tv

Ξέρω Νικόλα,

αν δεν ήσουν ο Ερμής θα ‘ταν όλα αλλιώς

Εσύ θα σουν αλλιώς;

Who knows, who knows, ποιος ξέρει;

Θα γλένταγες  με τους αναμαζοξιάρηδες τραγουδιστάδες σε τηλεοπτικά πλατό;

Θα βάδιζες στον κόσμο τον ψηφιακό;

Θα ‘κανες τέχνη κόσκινο ή θα κοσκίνιζες το γρι απ’ τη tv;

Ίσως να είχες τρελαθεί δύο φορές

Ίσως η φαρμακευτική  σου αγωγή να μην ήταν αρκετή.

Αλλά ξέρεις Νικόλα;

Έχουμε πιο ισχυρά φάρμακα πια,

αν τα αγαθά δεν είναι αρκετά

Όπως και να ‘σουν

Νεκρός, ζωντανός ή  νεκροζώντανος

Σίγουρα θα ‘ταν για καλό (μας)

Βλέπεις Νικόλα,

πώς να σου απέμενε ζωή, τόση ζωή που μπόλιασες στις δουλικές ζωές μας;

πώς να σου έμενε πνοή, άπαξ και την εμφύσησες  στις ανοικτές πληγές μας;

Και πώς ο κόσμος να σου είναι αρκετός·  αφού είδες Φως;

Τέλος θα κάνω μια ευχή·

Είθε οι άσιμοι να ‘ναι σαν σε σημαντικοί

Φωκάς.