Ο ανεκτόνωτος θυμός
που κρύβει ο πιο κανονικός
μια ανεκπλήρωτη κραυγή επιθυμίας
Ως ένας άλλος εαυτός
που λαχταράει διακαώς
να υψωθεί πάνω απ’ τη φρίκη της ανίας
Ο ανεκτόνωτος θυμός
που κρύβει ο πιο ξεχωριστός
θα κοιμηθεί και πάλι απόψε στα ιατρεία
Και το ταλέντο του μυαλού
να τον βυθίζει που και που
θα το χρωστάει μοναχά στην αμνησία
Ο ανεκτόνωτος θυμός
που κρύβει ο πιο μοναχικός
είναι πληγή που του ανοίξανε με βία
γι’ αυτό ουρλιάζει σιωπηλός
μα αφουγκράζεται διαρκώς
όλο τον πόνο που καλύπτει η ησυχία
Ο ανεκτόνωτος θυμός
που κρύβει ο καταθλιπτικός
είναι η στιγμή που όλα του φαίνονται αστεία
Μα όταν κοιτάζει τα παιδιά
όπως γελούν αληθινά
ξεσπά σε κλάματα απ’ την απελπισία
