Στην βρώμική του κουνιστή
ολημερίς να ρουθουνίζει
στον ύπνο πότες να γαβγίζει
κι αυτή ειν’ όλη του η ζωή
Σμπαράλια η ψυχούλα
το σπίτι σαν αφήνει ο κύρης
μα το ξεχνά -σε δυο λεπτά- ο κακομοίρης
με τα ηδυπαθή προγούλια
Για χάδι και έρωτα διψάει
(σ’ αυτό ταιριάζουμε πολύ)
με το ερυυθρό του το πουλί
στητό, δείγμα ότι σε αγαπάει
Ποτέ δεν πείραξε κανέναν
τα όνειρά του λιχουδιές
γρασίδια μπάλες κουτουλιές
και πρόσωπα αγαπημένα
Φωκάς