Ζούμε και τρώμε ότι αξίζουμε
ανθίζουμε
και πόλεις κτίζουμε
σκεφτόμαστε τι θα φορέσουμε αν θα αρέσουμε
Σα` να ναι βέβαιο
ότι αύριο θ΄ αναπνεύσουμε
σα να ναι σίγουρο τι σήμερα αναπνέουμε
και που βαδίζουμε
Σε πόλεις σε δρόμους σε λεωφόρους σε πεζοδόμια
τους φόρους της ψυχής μας καταθέτουμε
τα όρια θέτουμε
και έτσι διαφέρουμε εξ’ αίματος
Του ψέματος τα θεμέλια οικοδομούμε
πιστά σκυλιά
τ΄αφεντικά ακολουθούμε
και αν δαγκώσουμε θα το πληρώσουμε
Η αγέλη ανέκαθεν
του ατόμου υπερέχει
κι αυτός που έχει
εις τους αιώνας των αιώνων θα απέχει
Φωκάς .