Εσύ, ρημάδα βασίλισσα της νύχτας
που εισβάλλεις μέσα μας
και δεν αφήνεις χώρο στ’ αστέρια ν’ αναπνεύσουν
κι έρχεσαι και χώνεσαι σε κάθε μας επιθυμία και τα φωτίζεις όλα
Το ‘χουν πει… κανείς δε σου ξεφεύγει εσένα.
Κανείς δε μπορεί να σου κρυφτεί.
Έρχεσαι χωρίς να μας ρωτήσεις
επιβλητικά και γλυκά και όμορφα
σε θάλασσες και σε πόλεις
και σε άσχημους ακάλυπτους πολυκατοικιών
Σε κοιτάζω και σου κλείνω το μάτι.
Με κοιτάς κι εσύ.
Μα είσαι ένα μάτι ολόκληρη
που θέλεις χρόνο για να κλείσεις.
Κι ως τότε.. εμείς..
ανήμπορα,
εκτεθειμένα, υπό το φως σου,
σπαρταριστά κορμιά.
φανή γ.