Μπροστά στη λίμνη που καθρεπτίζεται στα μάτια σου, μπροστά στα μάτια σου που καθρεπτίζονται μες στα δικά μας, βατράχια ποικιλόχρωμα απλώνονται, στα νούφαρα επάνω και ρεμβάζουν, ενόσω η διέγερση των πεταλούδων κορυφώνεται, σε κήπους δίχως σύρματα, μέστην αταραξία των νερών, μες στων καιρών τα προπετάσματα, τα άσματα και οι σαλπισμοί, εμείς, οι εκ της φόρμιγγος ονειροβάτες, οι στυλοβάτες των αισθήσεων, της νηφαλίου πομπής διατρέχουμε τον κίνδυνο, να παύσουμε -μια και καλή- και να σωθούμε, μπροστά στη λίμνη που καθρεπτίζεται στα μάτια σου, μπροστά στα μάτια σου που καθρεπτίζονται μες στα δικά μας.
Φωκάς
