Οι Αγάπες μας

Οι Αγάπες μας

I.

Οι αγάπες μας είναι πουλιά

που έφυγαν

και δεν θα επιστρέψουν

ούτε στα πιο θερμά μας καλοκαίρια.

 

Οι φτερούγες τους,

βαθιά κρυμμένες στο κορμί μας.

 

Τα ράμφη τους,

τραύματα στις φτερούγες μας.

 

Οι αγάπες μας

είναι ταξίδια όμορφα.

 

II.

Οι αγάπες μας

είναι ετοιμοθάνατοι

γέροι

που Κυριακή πρωί

πίνουνε ούζα

με πληρωμένες συντροφιές.

 

Οι αγάπες μας είναι σκουριά

και προδωμένες αγκαλιές.

 

Η ανάσα τους

είναι η σιωπή μας,

είναι το ξύλο

που σαπίσε

από την υγρασία.

 

Οι αγάπες μας είναι στεγνές·

όπως τα στόματα των χασικλήδων.

 

Φωκάς.

 

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...