01:23
Σπύρο,
γιατί με άφησες;
Αν ήξερες πόσο έχω προσπαθήσει―
μόνη να μείνω
για να μπορέσω τελικά να είμαι με κάποιον,
και τώρα
πάλι
μόνη
με αφήνεις
05:48
είμαστε παντοδύναμες εμείς οι γυναίκες.
Είμαστε μάνες, ζωή της ζωής τους, δυνάστες αυτών που μας καταδυναστεύουν
Μα, για τους άντρες μιλάω φυσικά,
όλο το μουνί σκέφτονται!
Σκοτώνονται στον πόλεμο
Σαν τα κοκόρια
Φουσκώνουνε τα στήθη τους
―έχεις δει ποτέ γυναίκα να πολεμάει χωρίς λόγο;―
το παίζουνε σκληροί
έτσι
νομίζουν
πως καυλώνουμε
20:40
όπως και να χει,
σήμερα ―όχι πως έχω όρεξη―
θα βγω το βράδυ
θα βάλω ένα μπλουζάκι
―να διαγράφονται κάτω απ’ το πλεχτό ύφασμα
τα βυζιά μου
ελεύθερα,
σε κάθε μου κίνηση,
δεν θα φοράω σουτιέν―
και ένα τζιν
Μαλάκα
Να δεις πόσο πουτάνα μπορώ να γίνω
Μ’ ένα μπλουζάκι και ένα τζιν
τέτοιο τσουλί
τόσο ακριβώς χρειάζεστε,
και θα γαμήσω κάποιον,
να το ξέρεις,
κάποιον απ΄όλους εκείνους
που θα κοιτάνε χαμένοι τα βυζιά μου
καυλωμένοι
ως το κόκκαλο
20:41
και ξέρεις ότι
και τα βυζιά
μου ― δεν
είναι και τίποτα
το ιδιαίτερο
06:35
Ξημερώνει Κυριακή,
κανονικά θα κάναμε κάτι μαζί,
ίσως και να μην περνούσαμε καλά,
μπορεί και να βαριόμαστε,
ποιος ξέρει,
μπορεί πάλι
μέσα στον ύπνο
να άνοιγα για μια στιγμή τα μάτια
και να χαμογελούσα
με τις αδρές δεντροστοιχίες που απλώνονται
στη ραχοκοκαλιά σου,
και στα σημεία
που σμίγουνε
οι πλάτες σου
02:37
λένε πως οι γυναίκες είμαστε πιστές καταναλώτριες
ποιοι το λένε;
οι άντρες,
κι ας γαμάνε
οι ίδιοι
σαν καταναλωτές
19:35
Σήμερα στη δουλειά ήτανε απάλευτα. Κάποιος πόσταρε και ‘κείνο το τραγούδι του Νικολαΐδη πού είχα πρωτοακούσει από σένα . Δεν έπαιζες καλή κιθάρα, ούτε ο Νικολαΐδης, όχι πως έπαιζε σημασία ποτέ αυτό .
12:16
Ντρεπόμουνα που έγραφα στίχους για σκυλάδικα
―incognito πάντα εννοείται―
είχες γελάσει τόσο πολύ την φορά εκείνη που στο είχα εκμυστηρευτεί
Ενθουσιάστηκες
Τότε παρατήρησα πρώτη φορά
πως έτσι όπως μισοκλείνεις τα μάτια σου
όταν χαμογελάς
οι κόρες
βυθίζονται
στις κόγχες
των ματιών σου
σαν δυο μικροί
μαύροι πλανήτες
12:16
το χαμόγελό σου,
πλατύ
με όλα του τα δόντια―
Φ.