Ένα καυλί είναι κάτι που μπορείς στο κάτω-κάτω να το κόψεις,
όμως πώς να λησμονήσεις το κενό ενός κόλπου;
Μισέλ Ουελμπέκ, Η επέκταση του πεδίου της πάλης
Θέλω.
Να σ’ έχω δίπλα μου
Για να σε τεμαχίζω ανενόχλητη
-κάθε φορά και λίγο-
Τι να μας κλάσει ο Τρίερ, μάτια μου;
Μια χαρά τα καταφέρνουμε και μόνοι μας.
και συνεχίζω
Θέλω.
Να είσαι σαν εμένα
Για να μπορώ να μεθοδεύω
-την κάθε κίνησή σου-
Τι να μας πει κι ο Στίγκας;
Αυτός, µόνο να βασανίζει τις πεταλούδες
– καµιά τους δεν ξέρει να τον αγαπήσει.
Όπως και να’ χει
Το πιο σημαντικό σε ό,τι κάνεις
(μην ξεχνάς)
Είναι το οτι είσαι πάντα εκεί
Κι έτσι μπορώ να σε καταβροχθίζω
Διατηρώντας στη φορμόλη την ψευδαίσθηση
πως γεμίζω τις μέσα μου τρύπες.
Αλλά ως εδώ.
Λέω να πα να βρω τις πεταλούδες
Και να μάθω ν’ αγαπώ.
