Προσμένοντας την Άνοιξη (στην Ερμού)

Προσμένοντας την Άνοιξη (στην Ερμού)

Στο δρόμο της Ερμού

απ’ το Θησείο ως το Σύνταγμα

ανθρώπινα μέλη καθρεφτίζουν

τις βιτρίνες

τους πόθους των περαστικών

γυμνοί τελάληδες της Άνοιξης

που ήλθε φέτος πιο νωρίς

καθώς

την είχαμε ανάγκη

 

Οι ταξιδιώτες με τα σακίδια στη πλάτη

οι αχθοφόροι

οι φύλακες

οι θύλακες

οι έφηβες με τα κοκάλινα γυαλιά

και τα σπυράκια

μια τέτοια μέρα

-αφθονίας-

στην πρόστριψή τους με τον ήλιο

με σπέρματα και καγχασμούς

περιφρονούν το Δόκιμο

περιγελούν το Αληθές

με επιθυμίες και μεταφορές,

χλευάζουν

ο,τι ο βίος συνεπάγεται

ο,τι η ζωή αυτή υπαγορεύει

ο,τι ο θάνατος υπόσχεται

και

-τέλος πάντων-

oτιδήποτε επινοήθηκε

τις ώρες

προσμένοντας την Άνοιξη

 

Φωκάς

 

 

 

 

 

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...