Στη σούφρα των χειλιών σου
το ζάρωμα
– τάχα πως κάτι σ’ ένοιαξε –
ή το πετάρισμα
τον πόθο σου προδίδει
τα καλοκαίρια σμίγοντας
μιγάς ο χρόνος
την ομορφιά σου τύλιξε
παλμό .
Δεν στ’ πα …
Θ’ ανηφορίσουμε σιωπηλοί
ο ήλιος ψηλά
ψημένοι, χωρίς ανάσα,
το χώμα κόκκινο
σαν του μουνιού σου τ’ ανθισμένα πέταλα
ανοίξουν .
Φωκάς .