Ήμουνα σε καφετέρια στην περιοχή Πανόρμου
με τον Πόε, τον Καβάφη, και τον Κάφκα αγκαλιά,
έμπνευσή ν’ αντλούσα κι ίσως έγραφα κάτι
δικό μου
μα η διπλανή παρέα απ’ το έργο μ’ αποσπά
Για αγίους συζητούσαν,συνταγές, κουτσομπολιά
Για καινούρια κινητά
Μια κοπέλα και τρεις άντρες στο τραπέζι απέναντί μου
(η κοπέλα μες στη λέζα και με τσιριχτή φωνή)
καταστρέφαν τεχνηέντως τη χρυσή
ανάγνωσή μου
Φώναζαν παραληρούσαν και ασκούσαν κριτική
σε πολιτικούς, μοντέλα, σε περσόνες της τιβί,
ξεπεσμένους βίαϊπί
Στον μεγάλο πάγκο πλάι μου, δυο μεσήλικες χτυπούσαν
με μανία και με μίσος, πούλια κόκκινα-λευκά
—Πάλι εξάρες ρε αρχίδι, πες μου μαύροι
σε γαμούσαν (;)
—Πω-πω καύλα η σερβιτόρα, να της χύσω τα γυαλιά ().
Σιχαμάρα μ’ είχε πιάσει, τάση οξεία για εμετό
άκρως λογοτεχνικό
Ω! Πνευματικοί πατέρες που εξυψώσατε τ΄ωραίο
Το φεγγάρι, την αγάπη, και το μπλε του ουρανού
Στη ρομαντική ψυχή μου παραμύθια για
να λέω
Κλείσετε λοιπόν τα μάτια — πείτε σ’ όλους πως δεν φταίω
Πως δεν είμαι τάχα ο δράστης του σημερινού εμπρησμού
της Πανόρμου του Mπιστρού.
Φωκάς
