Όλο το σώμα
Μια πληγή
Τα χέρια μου πληγή
Τα χείλη μου πληγή
τα στήθια μου πληγή
τα πέλματά μου, τα γόνατα
και τ’ ανοιχτά μου μάτια.
Κι όταν λέω όλο μου το σώμα
εννοώ κι ό, τι συνέβη πέρα και έξω από αυτό
όπως πέρα κι έξω από αυτό
συμβαίνουν πράγματα
σαν τις ανατολές και τα πετάγματα
Ίσως όμως τώρα που το ξανασκέφτομαι
όλα να συνέβησαν μέσα στο σώμα ή
-χειρότερα ακόμη!-
να συνέβησαν εξαιτίας του
Τότε
δια του επαγωγικού συλλογισμού σκεπτόμενη
υποθέτοντας ( δεν λέω ελπίζοντας πια) πως οι προκείμενές μου
είναι αληθείς και έγκυρες
αληθείς και έγκυρες
αληθείς και έγκυρες
Τότε όοοοοολος ο κόσμος μια ανατολή αιμόφυρτη.
(στη λέξη «όλος» ανοίγουν τα χέρια διάπλατα, όπως τ’ ανοίγουν τα παιδιά)
Αλλά και το φεγγάρι ακόμη
τοποθετήθηκε λάθος απόψε
κι είναι βαρύ
γερμένο
είναι βαρύ και γερμένο
με πέλματα και γόνατα σχισμένα
Μπιζέλι