καθ’ οδόν ∙ γεμάτος περιέργεια
Πάλι ο δρόμος σε βγάζει
απ’ το κέντρο της πόλης
ανεβαίνει τα πεύκα
Όλα εντός των πλαισίων
Εσύ μες στο αμάξι
H θάλασσα κάτω
Ψηλά το φεγγάρι
κι οι τρύπιες σημάνσεις
θυμίζουν αστέρια
Σαν κατάλευκα δόντια
γελούν στο σκοτάδι
– σφίξ’ τα απόψε μια κι έξω!
Να σε βγάλει ο δρόμος
απ’ του Αυγούστου το κέντρο
της πόλης Χανίων
Δεξιά προς το σπίτι
κοιτάζεις, δεν στρίβεις
ο ιδρώτας κυλά
Παρακάμπτεις το μνήμα
του τόπου σημάδι
πατρίδας βαρίδι
Και το αμάξι σου πάει
και πάει και πάει
Droit au but on y va!
