Τα μεγάλα παιδιά

Τα μεγάλα παιδιά

Σε όλους μας κάτι έχει δοθεί για να κάνουμε ποίηση ―είπα― σταμάτα να γράφεις για πράγματα μεγάλα την ώρα που τα μικρά σου προκαλούν τέτοια ντροπή.

— Παίζουν με τα νεροπίστολα ακόμα, τα μεγάλα παιδιά, το αίμα όμως χύνεται ζεστό, κατακόκκινο, ακόμα τις βγάζουν έξω να τις μετρήσουν, τα μεγάλα παιδιά, που όλο μιλάνε για μεγάλα πράγματα.

Τον άλλον δες, μας γράφει τώρα για δάση και αρκούδες, δεν μας λέει που χώρισε με τη γυναίκα του· πως είναι, πενθεί; Τέρμα η κοροϊδία ―της είπα― να λες το φεγγάρι τρύπα, τη θάλασσα χαλί, τη νύχτα νύχτα, να μιλάς για τα πράγματα όπως είναι.

— Παίζουν ακόμα με τα στρατιωτάκια τους, τα μεγάλα παιδιά, κάνουνε τους χασάπηδες με σετ της fisher-price μα από το πλαστικό ακούς κραυγή ανθρώπου.   

Της είπα όμως εσένα δεν σε νοιάζουν αυτά πραγματικά. Να γράφεις για της γυναίκας το κορμί και της μνήμης το σώμα. Δάχτυλα, στήθη, απωθημένα και απώλειες, αν θες να είσαι ειλικρινής. 

— Θέλουν να βάλουν τέλος στην Ιστορία, τα μεγάλα παιδιά, έχοντας χάσει κάθε ίχνος της δικής τους.

 

Φωκάς

 

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...