Το καλοκαίρι καταργούνται οι στηθόδεσμοι,
ειν’ απροσμέτρητη η χαρά το ερωτοδίφη,
το καλοκαίρι που της σάρκας οι αναδασμοί
μηρούς υπόσχονται, γλουτούς γλυκείς και στήθη,
στων ακτημόνων τις ορέξεις που συνήθως
σβήνουν ανώφελα στης φαντασίας το βύθος.
Το καλοκαίρι που οργιάζουν τ’ αφροδίσια
—και εξηγούμαι— ένστικτα, όχι νοσήματα,
απ’ το Παγκράτι έως και τα ξερονήσια,
μάτια γυρεύουνε σε μάτια άλλα σήματα
αποδοχής, συναίνεσης ή και θέρμης,
παυσίλυπα της ύπαρξης της έρμης.
Φ.
