Από καιρό και μάνα αφημένο
απ` άκρη ως άκρη έχει τώρα πια σκουριάσει
του άτυχου νέου το θαμπό εικονοστάσι
Πλάι στη στροφή μνεία απώλειας
διαβάτες ραίνει με άοσμη συνοδεία
ακόμη μία ολισθηρή πανωλεθρία
Ίσως να είχε φταίξει παραδόξως
Μα ποιος ο φταίχτης τώρα πια που χει σκουριάσει
του άτυχου νέου το θαμπό εικονοστάσι
Αγαπημένων και γνωστών απ` το μυαλό τους βγάζει
ο χρόνος συμβουλάτορας δύσνους
τα μάτια του και το όμορφο χαμόγελό του
Τον πρώτο θάνατο δικό του
Τον δεύτερο γι` αυτούς
Φωκάς .