Πρώτο στενό μετράω δέκα. Δε στρίβω.
Δεύτερο πέντε
καλύτερα
το επιχειρώ αλλά ήταν απλά κρυμμένοι.
Περνάω ανάμεσα
Μπλε πράσινοι.
Στη Στουρνάρη χάνω το μέτρημα. Κλούβες, μηχανάκια
καπελάκηδες και ρόμποκοπ
ριγέ ταινία.
Φτάνω.
Περνάει η βάρδια με ατέλειωτα ριφρές.
Περνάει η πορεία από κάτω.
Περνάει το ελικόπτερο από πάνω.
Περνάω.
Κάτω απ’ το κατεβασμένο ρολό
ο κόσμος φάνηκε
όπως ήταν πάντα
ένα αφιλόξενο μέρος
Πρώτο στενό μετράω δέκα. Δε στρίβω.
Δεύτερο είκοσι, κάνω τον κύκλο.
Μ’ ακολουθούν δυό διμοιρίες.
Όχι εμένα.
Ακολουθούν.
Όλο πιο πέρα μια συγκέντρωση προσπαθεί να γίνει
ξαναπροσπαθεί να γίνει
ξαναπροσπαθεί να γίνει.
Ακολουθούν.
Ακολουθούν οι μέρες που θα τρέχουμε να τις πιάσουμε
και θα τρέχουν από πίσω μας οι μπάτσοι.
Και θα τρέχουν από πίσω τους οι νεκρές.
Κι εμείς θα πρέπει να τις κουβαλήσουμε τις νεκρές.
Και τους μπάτσους. Και τις μέρες.
Γι’ αυτό σου λέω.
Πρέπει να οργανωθούμε.
Θάλεια Τ.