A Brave New World

Θωρώ τις μέρες που περνούν,

μοιάζουν με δίνη.

Κι ο φόβος της μοναξιάς,

μοναδικό κίνητρο για συναθροίσεις

-πρόσκαιρα καταφύγια του εγώ-.

 

Ας μαζευτούμε τώρα εδώ

και η κάφτρα από το σπλιφ

να ‘ναι το μόνο φως, κι ο οδηγός.

 

Ας ματίσουμε την ανία μας,

γέφυρα για το <<Νέο Κόσμο>>.

 

Χί.

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Amuse your mouth – Λογοτεχνικές μπουκιές

Εν αρχή ην ο λόγος...Αμ δε! Εν αρχή ην...

αλεξανδρινοί λωτοί

κοινοπραξία   φαντάζομαι να χειρονομώ εμφατικά προς είδωλα από καιρό ξεχασμένα. το σπίτι...

Άλλη Αθήνα

Ήταν η κακιά η ώρα και η χώρα η...

Ο ήλιος

Κοντεύει μεσημέρι· ο ήλιος έχει ανέβει ψηλά και πυρπολεί τα κύτταρα...