Παντοδύναμη και άκαμπτη είν’ η Θέλησή μου
-ετούτ’ η πύρ·αμίς-
που η κορφή της χάνεται στους ουρανούς.
Πάνω της έχω κάψει τα ανδρείκελα των πόθων μου.
Παντοδύναμος κ’ ολόρθος είν’ ετούτος ο Φαλός της Θέλησής μου·
τον καρπό του οποίου κουβαλώ στην αιωνιότητα
και χάνεται στο σώμα της Κυρίας των Αγγέλων.
Όμως εγώ δεν είμαι ο Μασκαράς που χτυπάει τις καρδίες σας,
δεν είμαι η ανώτερη Βούληση που περιβάλει τα φαινόμενα.
Εγώ είμαι ο φλεγόμενος Άρτηκας στα χέρια του Προμηθέα,
η άψυχη σάλπιγγα που διαλαλεί το χαρμόσυνο μήνυμα:
«Θαυμαστή και Αγία είν’ ετούτη η Αδυναμία»·
η θεία Πρόνοια που δίχως αιδώ με σπρώχνει στο Μουνί της,
τον ιερό εκείνο Θόλο που με κρύβει, με καλύπτει, με απορροφάει.
Και Εκείνη,
Ά! Εκείνη.
Εκείνη είναι η Νύχτα μέσ’ την οποία χάνομαι.
Εκείνη είν’ η Αγάπη που με αίρει απ΄ το χαμερπή εαυτό μου.
*Απόδοση από το: Sir Aleister Crowley, «The gun barrel», Book of Lies, Red Wheel ∕ Weiser, 1981
**σ.τ.μ.: Η κάννη του όπλου δεν είναι το βλήμα που θα σου πάρει τη ζωή
κι εσύ δεν είσαι εκείνος που θ’ αντέξει ως το τέλος.
