Άνοιξη σημαίνει νομοτέλεια

Άνοιξη σημαίνει νομοτέλεια

Η άνοιξη δεν είναι εποχή. Αδύνατο να νοηθεί ως ένα ακόμα άθροισμα τριών μηνών, όπως λόγου χάρη, το καλοκαίρι ή ο χειμώνας.

Η άνοιξη είναι νομοτέλεια. Θες δε θες θα σε πιάσει.

Οι αποδείξεις επ’ αυτού πάμπολλες. Τα μαθητούδια στο σχολείο που γίνονται λιγάκι παραπάνω ζαβολιάρικα και προκαλούν τις επωδούς δασκαλισσών: «και πού να σφίξουν οι ζέστες».

Οι διαθέσεις κι οι ορμές νεανίδων και νεαρών που, αδύναμοι να κάνουν ζάφτι τις εξάψεις τους, σέρνονται μ’ ηδυπάθεια σε κάθε είδους κλίνες.

Και προς θεού, δε μιλώ για λουλουδάκια ή μελισσούλες. Εδώ υπάρχει λογική.

Όπως μόνο την άνοιξη σε πιάνουν αλλεργίες –κι αυτό ή το ’χεις ή δεν το ’χεις–, έτσι λειτουργεί κι αλλού η σαρωτική νομοτέλεια του έαρος.

Κανένας έρως δε φτουρά, αν δεν αρχίσει άνοιξη.  

 

Διγ.

Author

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».