στη Μαρία
Δε σου γράφω
ξερνάω πάνω στη ρομαντική μας ιστορία
Η ελπίδα αποδείχτηκε μια ξεκωλιάρα
και τ’ αεροπλάνο που θα μας πήγαινε στο όνειρο
ήταν δεμένο με πετονιά
στο λασπωμένο της τακούνι
Σαν την αγία Θηρεσία
έμεινα να δαπανώμαι
ενώ ο Θεός
έβλεπε μπάλα με τα παιδιά στο καφενείο
Ποιο πείσμα και ποιο στοίχειωμα
‒εδώ μιλάμε με στατιστικά‒
Τι ονόματα κι επιχειρήματα
ό,τι προσπάθησα να πιστέψω
ήταν ήδη κλινικά νεκρό
Πρίγκιψ Κρίνος
*«Όπως γράφει o E.H. Gombrich στο Χρονικό της Τέχνης, η Αγία Θηρεσία μια καλόγρια του δέκατου έκτου αιώνα είχε περιγράψει τα μυστικά της οράματα σ’ ένα περίφημο βιβλίο. Στο βιβλίο μιλάει για μια στιγμή θείας έκστασης, “όταν άγγελος κυρίου διαπέρασε την καρδιά της μ’ ένα χρυσό φλεγόμενο βέλος γεμίζοντάς την με πόνο, αλλά και με άφατη ευδαιμονία”. […] Στο πρόσωπό της απλώνεται μια εκστατική ευφροσύνη που τη διακόπτουν αδιόρατοι σπασμοί πόνου. Συνεπαρμένη από την αγγελική “διείσδυση” του ξίφους μοιάζει να σβήνει σε μια γαλαζωπή αχλύ κατευνασμένου πόθου. Είναι, ωστόσο, η θρησκευτική εμπειρία στην οριακή της τιμή που αποτυπώνεται στο πρόσωπό της ή μια τρυφερή χαύνωση ύστερα από μια οργασμική παλίρροια;»
[Πηγή: “Ο οργασμός της αγίας Θηρεσίας”]