Aυτό που μου αρέσει στον γάτο μου

στον Ασπρούλη

αυτό που μου αρέσει στον γάτο μου είναι ότι μοιάζει περισσότερο με σκύλο
στον τρόπο που με δαγκώνει και με γρατζουνάει όταν παίζουμε 
χωρίς ποτέ να με πληγώνει
στο πώς τρέμουν στιγμιαία τα αφτάκια του όταν φωνάζω το όνομά του
στο πότε και πώς επιλέγει να μιλήσει
επειδή τρώει και πίνει νερό μόνο όταν είμαι εκεί             
και επειδή απαρνείται εντελώς την αγέρωχη και ανεξάρτητη γατίσια φύση του
στη θέα ενός τετραγωνικού εκατοστού ιταλικού ζαμπόν
 
αυτό που μου αρέσει στον γάτο μου είναι ότι μοιάζει περισσότερο με σκύλο
στον τρόπο που με ξυπνάει στις έξι το πρωί για τα πρωινά του χάδια
αφού όλη νύχτα επιθεώρησε επιτυχώς και τον παραμικρό θόρυβο, 
μύρισε ό,τι καινούριο έφερα στο σπίτι, 
μασούλισε τα φυτά μου και ζύγισε με το κεφάλι του 
το βάρος των εμποδίων που έχω βάλει για να μην φύγει απ’ το μπαλκόνι
 
αυτό που μου αρέσει στον γάτο μου είναι ότι μοιάζει περισσότερο με σκύλο
ή απλώς αγαπάμε αυτό που έχουμε μάθει, κι αναγνωρίζουμε.
 
Υ.Γ. Αυτό που αγαπάει ο γάτος μου σε μένα είναι ότι είμαι καλός
στην οχύρωση.