στον Ασπρούλη
αυτό που μου αρέσει στον γάτο μου είναι ότι μοιάζει περισσότερο με σκύλο
στον τρόπο που με δαγκώνει και με γρατζουνάει όταν παίζουμε
χωρίς ποτέ να με πληγώνει
στο πώς τρέμουν στιγμιαία τα αφτάκια του όταν φωνάζω το όνομά του
στο πότε και πώς επιλέγει να μιλήσει
επειδή τρώει και πίνει νερό μόνο όταν είμαι εκεί
και επειδή απαρνείται εντελώς την αγέρωχη και ανεξάρτητη γατίσια φύση του
στη θέα ενός τετραγωνικού εκατοστού ιταλικού ζαμπόν
αυτό που μου αρέσει στον γάτο μου είναι ότι μοιάζει περισσότερο με σκύλο
στον τρόπο που με ξυπνάει στις έξι το πρωί για τα πρωινά του χάδια
αφού όλη νύχτα επιθεώρησε επιτυχώς και τον παραμικρό θόρυβο,
μύρισε ό,τι καινούριο έφερα στο σπίτι,
μασούλισε τα φυτά μου και ζύγισε με το κεφάλι του
το βάρος των εμποδίων που έχω βάλει για να μην φύγει απ’ το μπαλκόνι
αυτό που μου αρέσει στον γάτο μου είναι ότι μοιάζει περισσότερο με σκύλο
ή απλώς αγαπάμε αυτό που έχουμε μάθει, κι αναγνωρίζουμε.
Υ.Γ. Αυτό που αγαπάει ο γάτος μου σε μένα είναι ότι είμαι καλός
στην οχύρωση.