Καρτ-ποστάλ

Πόσους μνηστήρες να σκοτώσω να σε φτάσω;
Πόσα ποτάμια, πες μου, κρύα να περάσω;
Βρες μου έναν κήπο και τον πόνο μου θα θάψω
Το πρώτο γάλα μου για σένα θα φυλάξω
Από το σώμα και το φως σου να χορτάσω
Που είσαι η ζωή κι όλα όσα πόθησα να φτιάξω.


*πίνακας: Ν. Γ. Πεντζίκης, Ο κήπος μας στη Θεσσαλονίκη [τέμπερα, 1952].

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Μια random Τρίτη

Δεν φανταζόμουνα πως έχεις τόσα θέματα που έκατσες κι είπες...

σαν να είμαστε δυο άτομα

Παίζει σε λούπα διαρκώς το πρώτο βλέμμα σου άνοιξες μια...

Προδοσία

Σ’ είδα ξανά σε διακοπών φωτογραφία  κι αν είχε τίτλο...

κυριακάτικο τραπέζι

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ να ορειβατήσω θα ’ρθω στο σπίτι...