Καρτ-ποστάλ

Πόσους μνηστήρες να σκοτώσω να σε φτάσω;
Πόσα ποτάμια, πες μου, κρύα να περάσω;
Βρες μου έναν κήπο και τον πόνο μου θα θάψω
Το πρώτο γάλα μου για σένα θα φυλάξω
Από το σώμα και το φως σου να χορτάσω
Που είσαι η ζωή κι όλα όσα πόθησα να φτιάξω.


*πίνακας: Ν. Γ. Πεντζίκης, Ο κήπος μας στη Θεσσαλονίκη [τέμπερα, 1952].

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Πού άφησες το παιδί, Γωγώ;

ζητάτε είδα μάτιαμε σκίζετε κομμάτια Στην κηδεία του παππού, ολονών...

Τι δουλειά έχει στο κρεβάτι μας ο πεθαμένος

Τι δουλειά έχει στο κρεβάτι μας ο πεθαμένος πατέρας...

Μια random Τρίτη

Δεν φανταζόμουνα πως έχεις τόσα θέματα που έκατσες κι είπες...

σαν να είμαστε δυο άτομα

Παίζει σε λούπα διαρκώς το πρώτο βλέμμα σου άνοιξες μια...