Η τάξη της ενηλικίωσης

Παντρεύοντ’ οι συμμαθητές μου σωρηδόν
κάνουν ενίοτε παιδιά, ανοίγουν σπίτια σοβαρά.
Παράπονο δεν έχω.
Γάμος κοντά δε φαίνεται, μα πρόοδος συντελείται.

Έμαθα να μπαινοβγάζω τους φακούς επαφής με μια μονάχα τέτοια
αγόρασα πορτοφόλι για να μην τα ’χω όλα χύμα
ξέκοψα τις παρέες μου με κάτι παλιοχρέπια
τον βγάζω πλέον πια και γω κουτσά-στραβά τον μήνα.

Ξέχασα μόνο τον κοινό απ’ το σχολειό κανόνα:
Δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες, με τις πολλές απουσίες
η τάξη αναγκαστικά επαναλαμβάνεται.
Κι απ’ τις τόσες απουσίες, κάποτε η τάξη χάνεται.

Διγ.

 

*φωτογραφία: Jim Jarmusch, “Coffee and Cigarettes” [2003]

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Το καλοκαίρι του ’04

«Παρ’ το σβουράτσι από κει και κάτσε» πρότεινε πατρικά...

Η τρύπα στο ταβάνι

Ζήτημα να ’μεινες πεντέξι μήνες σε κείνο το σπίτι....

Ο πόνος των χεριών

Πήγα σήμερα στο μακρινό σούπερ μάρκετ, στο μεγάλο, ξέρεις,...

Θανατικό

Τον τελευταίο καιρό πεθαίνουν πολλοί άνθρωποι κάθε ηλικίας στον...