Λαφρύ καλοκαιρινό

Λαφρύ καλοκαιρινό

Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή:

το καλοκαίρι οφείλει να ’ναι πιο λαφρύ,

σε παραλία γυμνιστών Αύγουστο μήνα

ακτή τυχαία, ηδονική, Τήλο ή Ταορμίνα.

 

Πλείστοι οπτικοί περισπασμοί:

στήθη αμφίρροπα, χυμώδη και λευκά

πέη παλλόμενα, θαμνώδη, λικνιστά

μουνιά ακάλυπτα σε θεά δημοσία

σε τέτοια μέρη αποθηκεύω αθανασία.

 

Είν’ τα γυαλάκια μου αλάτι γεμισμένα,

σεισμοί διαρκώς ανακατώνουν τον πυθμένα.

Λες το ηφαίστειο της Νισύρου να βρυχάται;

Φοβίες παλιές, μπουμπούκια πάλι σκάτε.

 

Ορμέμφυτα αλμυρά σ’ αναβρασμό,

απ’ τα SMS σου περιμένω οιωνό

αναρωτιέμαι αν θα είναι δυνατό

Σεπτέμβρη Ένοικο να πάμε για ποτό.

 

Τα κόκκινα κοκτέιλ που σ’ αρέσουν

με στυλ μαζί και μπρίο να ρουφάς

και αν της τύχης οι λαχνοί καλώς μας πέσουν

πας να μου γίνεις από το πουθενά σεβντάς.

 

Διγ.

 

*φωτογραφία: Δάφνη Κιούση

Author

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».