Όλοι μου οι φίλοι παλεύουν με την ψυχασθένεια
(Η ψυχασθένεια είναι μια κόκκινη σημαδούρα που οριοθετεί
μέχρι πού μπορούμε να κολυμπήσουμε)
Κάποιοι από τους φίλους μου σκαρφαλώνουν μέχρι τον ψηλότερο βράχο,
πιάνουν τη μύτη τους, μετράνε αντίστροφα από το 3
και βουτάνε χωρίς δεύτερη σκέψη
Ενίοτε βγαίνουν με σπασμένα γόνατα, στιγματισμένοι από τ’ αγκάθια αχινών
Κάποιοι άλλοι απλώς δροσίζουν λίγο τις πατούσες τους άπαξ
κι ύστερα επιστρέφουν στις ξαπλώστρες τους, βάζουν αντηλιακό
και συνεχίζουν το σταυρόλεξο από κει που το άφησαν
Εγώ, ωστόσο, κάθομαι και παρατηρώ
όλους μου τους φίλους να παλεύουν με την ψυχασθένεια
Σαν να μη βρίσκομαι σ’ αυτή την παραλία
Ή σαν, από μια υπερυψωμένη καντίνα,
να τους κοιτάζω από μακριά
κάθε φορά που σηκώνω το βλέμμα μου από την αφήγηση
στο βιβλίο μπροστά μου
Ο σερβιτόρος ή κάποιος άλλος θα πρέπει λογικά να παρατηρεί κι εμένα να τσαλαβουτάω στην ψυχασθένεια Άλλοτε να πιάνω τη μύτη μου και να ρίχνομαι χωρίς δεύτερη σκέψη κι άλλοτε λίγο να δροσίζω τις πατούσες μου πριν επιστρέψω στη σκιερή μου ξαπλώστρα.
*Κολάζ: Klimis Felixir [Visual Artist - Collages (Mixed Media)], "Stalker".