«Όταν κοιμάσαι είναι σαν να είσαι απών…»

Όταν κοιμάσαι είναι σαν να είσαι απών
πού φεύγεις και μ’ αφήνεις κάθε βράδυ;
(Δεν κλείνω μάτι, παίρνω υπνοστεντόν)
και ψάχνω απαντήσεις στο φεγγάρι
 
Ποιο όνειρο σε παίρνει μακριά
ποιο σώμα πίσω μού ζεσταίνει το κρεβάτι
ποιος ξένος τώρα με κρατάει αγκαλιά
υπάρχει αντίληψη στου ύπνου το σκοτάδι;
 
Καλύτερα να έπαιζες χαρτιά
να έπινες αλκοόλ ή τίποτ’ άλλο
Παρά να στέκεσαι σα κούτσουρο ξερό
με το ’να χέρι να χαϊδεύει τον καβάλο
 
(Εγώ σε ξέρω πλέον πια καλά
πώς θέλγεις τους ανθρώπους, τι τους κάνεις)
Διαβάζεις και μαθαίνεις γαλλικά
τον κόσμο με το Πνεύμα συλλαμβάνεις
 
Ξύπνα• είναι ανυπόμονος κι ο έρωτας κι εγώ
Έχω δουλειές να κάνω, να διαβάσω
Μόνο η νύχτα μένει να σε δω
τις όψεις του κορμιού σου να χορτάσω.