Η σιωπή, το κενό είναι η ισχυρότερη στίξη.
Ο θάνατος είναι κι αυτός ένας ρυθμόςi
Καθόσον μάλιστα
επειδή βέβαια είναι
αλλά οπωσδήποτε διαφέρει
το εγώ έρχομαι τώρα
από το εσύ έφυγες κάποτε
εξίσου με το εγώ, εσύ
ή το εγώ κι εσύ
ή ακόμα κι απ’ το εγώ και εσύ
όπως κι απ’ το εγώ-εσύ
έτσι κι απ’ το εγώ· εσύ
πολλώ δε μάλλον απ’ το εγώ/ εσύ
και το
εγώ
εσύ
οδηγούμαστε συνεπώς σ’ ένα
‒εγώ‒
‒ εσύ.
π. κρίνος
i Pascal Quignard, Une gêne technique à l’égard des fragments. Essai sur Jean de La Bruyère, Παρίσι, Galilée, 2005, σ. 36 [μτφρ. π.κ.].